Jak wspomniałem we wcześniejszym artykule – nie mamy wątpliwości, że stabilizacja naszego tułowia jest podstawowym elementem pracy nad naszym ‘core’.
Jeśli mówimy o optymalnym wyjściu jeśli chodzi o naszą wydajność – stabilność, siłę i moc powinnyśmy mieć na odpowiednio wysokim poziomie.
Żadna z tych cech motorycznych nie funkcjonuje samodzielnie – raczej współpracują ze sobą synergicznie. Więc podział tych cech nie polega na ich indywidualnym udziale ale na skutecznym działaniu ich połączenia.
Każda z wymienionych cech jest równie ważna, dlatego należy ją odpowiednio wytrenować. Jeśli któryś z tych obszarów będzie zaniedbywany – nie będziemy mogli mówić o naszej optymalnej wydajności.
Będziemy silni jeśli będziemy posiadać stabilność na odpowiednim poziomie, tak samo będziemy mogli korzystać z wysokiej mocy tylko dzięki odpowiednio rozwiniętej bazie siłowej.
Siła jest wszechobecna we wszystkich dyscyplinach sportowych i można na nią wpływać bez konieczności zwiększania masy mięśniowej. Ten argument ma kluczowe znaczenie np. w przypadku sportów takich jak biegi przełajowe lub maratońskie – wymagają one sporej wytrzymałości przy możliwie niskiej masie ciała.
Aby to zrozumieć, siłę możemy zrozumieć na dwa sposoby: siłę mięśni i wytrzymałość mięśni.
- Siłą mięśni będzie maksymalna siła jaką mięsień lub grupa mięśni może wywrzeć na opór.
- Wytrzymałością mięśni będzie zdolność mięśnia lub grupy mięśni do kurczenia się i wywierania siły przez długi czas.
Siłę funkcjonalną można zdefiniować na wiele sposobów. Pod względem siły rdzenia mówimy przede wszystkim o zdolności do przeciwstawiania się ruchowi przeciw różnym siłom zewnętrznym, szczególnie jeśli chodzi o kręgosłup.
Progresywne przeciążenie
Siła jest uzyskiwana poprzez adaptację systemów fizjologicznych ciała. Aby nastąpiła pozytywna adaptacja, systemy te muszą być stawiane coraz to trudniejszym wyzwaniom.
Ćwiczenia stabilności tułowia mają na celu progresję od prostych czynności do tych bardziej skomplikowanych poprzez manipulowanie takimi zmiennymi jak zwiększenie czasu trwania ruchu izometrycznego, zmiana pozycji ciała w celu utrudnienia danego ruchu czy dodanie oporu zewnętrznego. Ważne jest tutaj też to aby obciążenie zewnętrzne było progresywnie zwiększane aby rzucać nam coraz to większe wyzwanie.
Przykłady ćwiczeń w których możemy pracować nad siłą swojego rdzenia:
https://www.instagram.com/p/Ba3s2UOHl1X/?taken-by=piotr_kawula
Źródło: 'Conditioning to the core’ Greg Brittenham, Daniel Taylor.